Ի՞նչ է հիպոթիրեոզը

Մարդու քնի քանակը կախված է մի քանի գործոններից, մասնավորապես՝ տարիքից։ Չնայած անհատական կարիքները կարող են տարբեր լինել, ընդհանուր առաջարկությունները հետևյալն են. նորածինները (4-12 ամսական) պետք է օրական քնեն 12-16 ժամ, ներառյալ ցերեկային քունը. փոքրիկները (1-2 տարեկան)՝ 11-14 ժամ. երեխաները (3-5 տարեկան)՝ 10-13 ժամ։ 6-12 տարեկան երեխաները՝ 9-12 ժամ, դեռահասները (13-18 տարեկան)՝ 8-10 ժամ, իսկ մեծահասակները պետք է ամեն գիշեր քնեն առնվազն 7 ժամ։ Տարիքից բացի, այլ գործոններ նույնպես կարող են ազդել քնի տևողության վրա։ Օրինակ՝ Քնի որակը. Խոսքը միայն քնի ժամերի մասին չէ, այլ նաև որակի մասին։ Եթե ձեր քունը պարբերաբար ընդհատվում է, դուք զրկվում եք խորը քնի վերականգնողական առավելություններից։ Վատ քունը կարող է ձեզ թուլության զգացողություն պատճառել նույնիսկ լիարժեք գիշերային քնից հետո, քանի որ ձեր մարմինը չի ստանում անհրաժեշտ լիարժեք վերականգնումը։ Նախկինում քնի պակաս. Երբ դուք քնի պակաս ունեք, ձեր մարմինը ավելի շատ քնի կարիք ունի՝ վերականգնելու համար։ Սա նման է երկար ժամանակ չլիցքավորված հեռախոսի լիցքավորմանը. մեկ լրացուցիչ գիշերվա քունը կարող է բավարար չլինել ձեր էներգիայի մակարդակը լիովին վերականգնելու համար։ Հղիություն. Հղիությունը հաճախ հորմոնալ փոփոխություններ և ֆիզիկական անհարմարություն է առաջացնում, որոնք կարող են խանգարել քնի որակին։ Հղի կանայք կարող են հաճախակի արթնանալ անհարմարության կամ հաճախամիզության պատճառով, ինչը դժվարացնում է անխափան քունը։ Ծերացում. Տարիքի հետ քնի ռեժիմը հակված է փոխվել։ Մինչդեռ մեծահասակները սովորաբար նույն քանակությամբ քնի կարիք ունեն, ինչ երիտասարդները, նրանց քունը հակված է ավելի մակերեսային լինել, և նրանք ավելի երկար ժամանակ են պահանջում քնելու համար։ Մեծահասակները ավելի հաճախ են արթնանում գիշերվա ընթացքում, ինչը խաթարում է նրանց ընդհանուր քնի ցիկլը։ Ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ տարիքի հետ խորը քնի՝ վերականգնողական քնի փուլի քանակը նվազում է, ինչը կարող է ազդել հիշողության և ընդհանուր ինքնազգացողության վրա։ Երեխաների համար. Երեխաների համար խորհուրդ տրվող քնի կանոնավոր քանակը կարևոր է առողջության համար: Բավարար քունը բարելավում է կենտրոնացումը, վարքագիծը, ուսուցումը, հիշողությունը, հուզական կարգավորումը, ինչպես նաև մտավոր և ֆիզիկական առողջությունը: Իրականում, լավ քնող երեխաները հաճախ ավելի ներգրավված են դպրոցում և ավելի լավ սոցիալական փոխազդեցություններ ունեն իրենց հասակակիցների հետ: Մեծահասակների համար. Գիշերը յոթ ժամից պակաս քունը ժամանակի ընթացքում կարող է լուրջ առողջական հետևանքներ ունենալ: Մեծահասակների մոտ քրոնիկ քնի պակասը կապված է քաշի ավելացման, ճարպակալման, շաքարախտի, բարձր արյան ճնշման, սրտի հիվանդությունների, ինսուլտի և նույնիսկ դեպրեսիայի հետ: Իրականում, հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ ընդամենը մեկ գիշերվա վատ քունը կարող է թուլացնել ձեր իմունային համակարգը և մեծացնել հիվանդության ռիսկը: Եթե անհանգստանում եք ձեր կամ ձեր երեխայի քնի քանակի համար, միշտ լավ միտք է դիմել ձեր բժշկին: Նա կարող է օգնել ձեզ բացահայտել քնի ցանկացած խնդիր և առաջարկել ձեր քունը բարելավելու եղանակներ:

Սուր աղիքային վարակները պատկանում են ինֆեկցիոն հիվանդությունների այն խմբին, որոնք առաջանում են հիմնականում վիրուսների կամ բակտերիաների ներթափանցմամբ։ Դրանց ամենատարածված կլինիկական նշանը փորլուծությունն է կամ դիարեան։ Բակտերիալ ծագմամբ վարակները, հատկապես ամռան ամիսներին, շատ ավելի հաճախ են գրանցվում։ Սուր աղիքային վարակներն առավել վտանգավոր են փոքր տարիքի երեխաների, ինչպես նաև տարեցների համար՝ նրանց խոցելի իմունային համակարգի պատճառով։ Դիարեան երեխաների հիվանդացության, մահացության և թերսնուցման հիմնական պատճառներից մեկն է։ Վիճակագրության համաձայն, աշխարհում ամեն օր գրանցվում է ավելի քան 11 միլիոն աղիքային վարակ, որոնց հետևանքով տարեկան մահանում են շուրջ 1.5 միլիոն երեխա։ Սուր դիարեան բնութագրվում է օրվա ընթացքում առնվազն երեք կամ ավելի ջրիկ կղանքներով, և դրա տևողությունը չի գերազանցում 14 օրը։ Հատկանշական է, որ որքան փոքր է երեխայի տարիքը, այնքան բարդ և վտանգավոր ընթացք կարող է ունենալ հիվանդությունը։ Ինչպե՞ս է տարածվում վարակը:Ինֆեկցիայի տարածման առկա են մի քանի եղանակներ՝ •անորակ սնունդ օգտագործելը՝ հատկապես հում կամ վարակված մթերքներ, •ճանապարհորդությունների ընթացքում վարակված ջուր կամ սնունդ օգտագործելը, •կենդանիների հետ անմիջական շփումը, •լողավազաններից օգտվելը, •ծովում լողալը՝ առանց անհրաժեշտ հիգիենիկ ապահովման, •բարձր աղտոտվածության ջրի օգտագործումը կամ մաքուր խմելու ջրի բացակայությունը։ Այս բոլոր գործոնները նպաստում են մանրէների, վիրուսների և մակաբույծների արագ տարածմանը։ Դիարեայի հիմնական ախտանիշներն են՝ •հաճախացած և ջրիկ կղանք, •փսխում կամ սրտխառնոց, •որովայնի շրջանում սեղմող կամ սուր ցավեր, •բարձր ջերմություն, •գլխացավ կամ գլխապտույտ։ Ծնողները պետք է ուշադիր հետևեն նաև կղանքի տեսքին՝ գույնին, խտությանը, հաճախականությանը և արյան կամ լորձի առկայությանը։ Փոքր տարիքի երեխաների մոտ դիարեան կարող է հանգեցնել լուրջ բարդությունների՝ առաջին հերթին՝ ջրազրկման։ Ինչո՞վ է վտանգավոր ջրազրկումը:Ջրազրկումը (դեհիդրատացիան) օրգանիզմի վիճակ է, երբ հեղուկի կորուստը գերազանցում է դրա լրացման կարողությունը։ Երեխաները, հատկապես մինչև 5 տարեկանները, շատ ավելի արագ են ջրազրկվում՝ համեմատած մեծահասակների հետ։ Դրա պատճառն այն է, որ մանկական օրգանիզմում ջրի պարունակությունը շատ բարձր է՝ մոտ 75–80%, և փոքրիկները հաճախ չեն կարողանում արտահայտել ծարավի զգացողությունը։ Ջրազրկման նախանշաններն են՝ •հաճախակի լուծ, •բազմակի փսխում, •ծարավի մշտական զգացողություն, •մաշկի չորություն, •շնչառության արագացում կամ հևոց, •մեզի քանակի նվազում կամ տակդիրների չոր մնալը, •երեխայի ընդհանուր անտարբերություն կամ վարքագծային փոփոխություններ։ Ջրազրկումն ունի տարբեր աստիճաններ՝ թեթև, միջին և ծանր։ Եթե չբուժվի ժամանակին, կարող է հանգեցնել ցնցման, օրգանների աշխատանքի խանգարման և նույնիսկ մահվան։ Ինչպե՞ս պաշտպանել երեխային Ջրազրկման կանխման լավագույն միջոցը՝ հեղուկների ժամանակին ներմուծումն է։ Առաջին հերթին՝ կարևոր է շարունակել կրծքով կերակրումը, իսկ մեծ տարիքի երեխաների համար՝ չդադարեցնել սնուցումը։ Անհրաժեշտ է կիրառել բերանային ռեհիդրացիոն լուծույթներ՝ ջրի, աղերի և գլյուկոզայի համադրությամբ։ Բացի այդ, կարևոր է հետևել խիստ հիգիենիկ կանոններին՝ ձեռքերը լվանալ սնունդ պատրաստելուց առաջ և զուգարանից հետո, ինչպես նաև օգտագործել միայն անվտանգ ջուր։ Ռոտավիրուսով պայմանավորված դիարեան կանխելու համար մի շարք երկրներում գործում է իմունիզացիայի պետական ծրագիր։ Պատվաստումները զգալիորեն նվազեցնում են ծանր դեպքերի թիվը, և ցանկալի է, որ ծնողները չխուսափեն ռոտավիրուսային պատվաստումից։ Եթե նկատում եք ձեր երեխայի մոտ դիարեային բնորոշ նշաններ, մի զբաղվեք ինքնաբուժմամբ։ Վստահեք մասնագետներին՝ մանկաբույժներին, որոնք կհետևեն երեխայի վիճակին, կանցկացնեն անհրաժեշտ ախտորոշումներ և կհստակեցնեն բուժման պլանը։ Շնորհիվ ժամանակին ցուցաբերված օգնության՝ կարելի է խուսափել հնարավոր բարդություններից և ապահովել երեխայի արագ ապաքինումը։

Տզի խայթոցները տեղի են ունենում, երբ տիզը կպչում է ձեր մաշկին՝ արյունով սնվելու համար։ Դուք կարող է նույնիսկ չնկատել խայթոցը, եթե չտեսնեք, որ տիզը դեռ կպած է։ Չնայած խայթոցն ինքնին հաճախ անցավ է, այն կարող է վտանգավոր վարակներ փոխանցել։ Ի՞նչ են տիզները։ Տիզերը փոքրիկ, անթև մակաբույծներ են, որոնցից մի քանիսը կակաչի սերմի չափ են։ Հանդիպում են անտառապատ կամ խոտածածկ տարածքներում, դրանք կպչում են մարդկանց կամ կենդանիներին և սնվում ժամերով կամ օրերով։ Նրանք գլուխները խրում են մաշկի մեջ, և սնվելիս նրանց մարմինները այտուցվում են։ Ինչո՞ւ են տիզի խայթոցները վտանգավոր։ Չնայած տիզի յուրաքանչյուր խայթոց հիվանդության չի հանգեցնում, տիզները կարող են մանրէներ, վիրուսներ և բակտերիաներ փոխանցել ձեր արյան մեջ սնվելու ընթացքում։ Որո՞նք են տզերի միջոցով փոխանցվող հիվանդությունները: Տզերը կարող են տարածել մի շարք լուրջ հիվանդություններ, այդ թվում՝ •Լայմի հիվանդություն (ամենատարածվածը ԱՄՆ-ում) •Անապլազմոզ •Բաբեզիոզ •Էրլիխիոզ •Տզերի կաթված •Ալֆա-գալ համախտանիշ (կարմիր մսի նկատմամբ ալերգիա) •Տուլարեմիա •Պովասանի վիրուս •Տզերի միջոցով փոխանցվող էնցեֆալիտ և այլն:Որո՞նք են տզերի միջոցով փոխանցվող հիվանդության ախտանիշները։ Ընդհանուր նշաններն են՝ •Ջերմություն կամ տենդ •Մկանային ցավեր •Հոգնածություն •Գլխացավ •Ցան (կարմիր/մանուշակագույն բծեր) •Սրտխառնոց, փսխում •Լիմֆատիկ հանգույցների այտուցվածություն •Կարմիր մսի նկատմամբ ալերգիա Եթե եղել եք տզերի տարածված տարածքներում և ախտանիշներ եք նկատել, տեղեկացրեք ձեր բժշկին, նույնիսկ եթե տիզ չեք տեսել։ Ի՞նչ անել, եթե նկատեք, որ տիզը կծում է ձեզ։ 1.Մաքրեք տարածքը սպիրտով կամ օճառաջրով։ 2.Օգտագործեք բարակ ծայրով պինցետ՝ տիզը մաշկին մոտ բռնելու և նրբորեն քաշելու համար։ Խուսափեք մարմնին սեղմելուց։ 3.Լուսանկարեք կամ պահեք տիզը փակ տարայի մեջ՝ նույնականացման համար։ 4.Կրկին մանրակրկիտ լվացեք տարածքը։ 5.Կապ հաստատեք բժշկի հետ, հատկապես, եթե ախտանիշներ եք նկատում կամ վստահ չեք, թե որքան ժամանակ է տիզը կպած եղել։ Ե՞րբ պետք է դիմել բժշկական օգնության։ Կապվեք ձեր բժշկի հետ, եթե՝ •Տիզը ժամերով կպած է եղել կամ այտուցված է թվում •Ցան կամ գրիպանման ախտանիշներ եք ունենում •Խայթոցը դառնում է ցավոտ, այտուցված կամ բշտիկներով լի Ինչպե՞ս նվազեցնել տզի խայթոցների ռիսկը: •Խուսափեք բարձր խոտերից և անտառներից. Զբոսաշրջության ժամանակ մնացեք մաքրված արահետների կենտրոնով։ •Օգտագործեք տզի դեմ պայքարող միջոցներ: •Ծածկեք ձեր մաշկը. •Ստուգեք ինքներդ ձեզ տզերի առկայության համար. ուշադիր նայեք տարածված թաքստոցներին՝ ինչպիսիք են գլխամաշկը, թևատակերը և ծնկների ետևը։ Խնդրեք ինչ-որ մեկին օգնել ստուգել դժվար տեսանելի տարածքները։ •Ստուգեք ձեր ընտանի կենդանիներին. Տզերը կարող են մտնել ձեր տուն ընտանի կենդանիների միջոցով։ Պարբերաբար ստուգեք նրանց դրսում անցկացրած ժամանակից հետո և հարցրեք ձեր անասնաբույժին կանխարգելիչ բուժման մասին։ •Պլանավորեք ճանապարհորդությունը. Որոշ վայրեր այցելելուց առաջ կարող է խորհուրդ տրվել ստանալ տզերի միջոցով առաջացող էնցեֆալիտի դեմ պատվաստանյութ։

Լեղապարկի պոլիպները աննորմալ հյուսվածքային գոյացություններ են, որոնք դուրս են գալիս լեղապարկի ներքին լորձաթաղանթից։ Այս գոյացությունները տարբերվում են տեսակով և կազմով։ Չնայած դրանց մեծ մասը ոչ քաղցկեղային են, որոշները կարող են կապված լինել լեղապարկի այլ հիվանդությունների կամ, հազվադեպ դեպքերում, քաղցկեղի հետ։Որո՞նք են լեղապարկի պոլիպների տարբեր տեսակները։ •Պսևդոպոլիպներ (խոլեստերինային պոլիպներ). Սրանք առաջանում են խոլեստերինի կուտակումից (խոլեստերոզ) և բարորակ են։ •Բորբոքային պոլիպներ. Առաջանում են լեղապարկի քրոնիկ բորբոքման պատճառով, օրինակ՝ խոլեցիստիտի դեպքում։ •Ադենոմիոմատոզ. Լեղապարկի լորձաթաղանթի բարորակ գերաճ, որը կարող է պատի ներսում առաջացնել փոքր կիստաներ։ •Ադենոմաներ. Բարորակ ուռուցքներ, որոնք կազմված են լեղածորանների բջիջներին նման բջիջներից։ Սրանք ունեն քաղցկեղային դառնալու փոքր (0.5%) հավանականություն։ •Չարորակ պոլիպներ. Սրանք քաղցկեղային են, ամենից հաճախ՝ ադենոկարցինոմա։ Լեղապարկի պոլիպի ախտանիշներն ու պատճառները։ Լեղապարկի պոլիպները հաճախ որևէ ախտանշան չեն առաջացնում և հայտնաբերվում են պատահաբար՝ ուլտրաձայնային հետազոտության ընթացքում: Այնուամենայնիվ, որոշ դեպքերում պոլիպները կարող են խցանել լեղու հոսքը, ինչը հանգեցնում է լեղապարկի (խոլեցիստիտ), լեղուղիների (խոլանգիտ) կամ ենթաստամոքսային գեղձի (պանկրեատիտ) բորբոքման: Նման բորբոքման հնարավոր ախտանիշներն են՝ •Որովայնի ցավ •Ջերմություն •Սրտխառնոց և փսխում •Մաշկի կամ աչքերի դեղնացում (դեղնուկ) Որոշ դեպքերում այս ախտանիշները կարող են նաև վկայել լեղապարկի քաղցկեղի մասին:Որո՞նք են լեղապարկի պոլիպների ռիսկի գործոնները: Դուք կարող եք ավելի բարձր ռիսկի խմբում լինել, եթե ունեք՝ •Լեղաքարեր •Խոլեցիստիտ •Խոլանգիտ •Հեպատիտ B •Ընտանեկան ադենոմատոզ պոլիպոզ •Պեյտց-Եգերսի համախտանիշ •Բարձր խոլեստերին •50 տարեկանից բարձր տարիք Ախտորոշում և մոնիթորինգ Ցավոք, հնարավոր չէ որոշել՝ պոլիպը քաղցկեղային է, թե ոչ, առանց լեղապարկը վիրահատական ճանապարհով հեռացնելու, քանի որ պոլիպները հնարավոր չէ հեռացնել առանձին։ Հետևաբար, բժիշկները վիրահատության որոշում կայացնելուց առաջ գնահատում են ձեր ախտանիշները և ռիսկի գործոնները: Կարո՞ղ են լեղապարկի պոլիպները ինքնուրույն անհետանալ: Ոչ, լեղապարկի պոլիպները բնականաբար չեն անհետանում: Իրականում, դրանք ժամանակի ընթացքում հակված են մեծանալու չափսերով և քանակով: Վիրահատությունը դրանք հեռացնելու միակ միջոցն է: Եթե Ձեզ մոտ ախտորոշվել է լեղապարկի պոլիպ, կարևոր է շարունակել հետազոտությունները գաստրոէնտերոլոգի մոտ։ Վաղ փուլում գնահատումը կարող է օգնել վերահսկել ռիսկերն ու խուսափել բարդություններից։ Դուք կարող եք գտնել փորձառու գաստրոէնտերոլոգներ Դալիմեդ բժշկական կենտրոնում, որտեղ ժամանակին տրամադրվող խնամքը վճռորոշ դեր ունի։